اکسید کننده: محتوای اکسیژن موجود در فولاد مذاب را در طول فرآیند فولادسازی حذف می کند. برخی از فروآلیاژها همچنین می توانند ناخالصی های دیگر فولاد مانند گوگرد، فسفر، سیلیکون، نیتروژن و غیره را حذف کنند.
افزودنی های آلیاژی: با توجه به الزامات ترکیب فولاد، عناصر آلیاژی برای بهبود عملکرد فولاد به فولاد اضافه می شوند.
تلقیح: قبل از ریخته گری آهن مذاب را اضافه کنید تا ساختار کریستالی ریخته گری بهبود یابد. تلقیح ها عمدتاً به تلقیح های سیلیکون باریم و تلقیح فروسیلیکون تقسیم می شوند.
عامل کاهنده: مواد احیا کننده برای سایر آلیاژهای آهنی و فلزات غیرآهنی به روش احیای حرارتی فلزات تولید می شوند.
افزودنی های آلیاژی غیر آهنی؛ به مقدار کم در صنایع شیمیایی و سایر صنایع استفاده می شود
عناصر اصلی به طور کلی دارای نقطه ذوب بالاتری هستند، اکسیدها به سختی بازیابی می شوند و فلزات خالص به سختی استخراج می شوند. آلیاژهای آهن به ذوب فولاد اضافه می شوند زیرا فولاد مذاب به راحتی ذوب می شود. بنابراین، بیشتر اکسید زدایی و آلیاژهای افزودنی در فرآیند تولید فولادسازی به صورت فروآلیاژ است. آلیاژهای آهن معمولاً بسیار شکننده هستند و نمی توان از آنها به عنوان مواد فلزی استفاده کرد. آلیاژهای آهن علاوه بر منفرد از عناصر منفرد نیز تشکیل شده اند و آلیاژهای کامپوزیت آهن نیز از دو یا چند عنصر تشکیل شده اند!
